WAT ZIJN DE "REDEMPTORIS MATER" SEMINARIES?

Het is een van de belangrijkste vruchten van de conciliaire vernieuwing : m.n. een volledig nieuwe werkelijkheid die door het tweede Vaticaans Concilie wordt ingewijd. In het  decreet Presbyterorum Ordinis nr. 10 staat geschreven : De priesters zullen zich herinneren dat zij de zorg voor alle kerken ter harte moeten nemen. Daar waar de omstandigheden het vragen door gebrek aan priesters, zal men een aangepaste spreiding doen van de priesters, maar ook een andere verdeling van de bijzondere parochiale activiteiten invoeren. Ingevolge deze gegevens, zal het voor het algemeen nut van de gehele Kerk aangewezen kunnen zijn internationale seminaries op te richten  die tevens de lokale rechten van de plaatselijke Kerk eerbiedigen.

In 1991 heeft de Interdicasteriale Commissie, opgericht door Paus Johannes Paulus II om het ernstig priestertekort in vele zones van de wereld op te lossen, erkend dat dit idee van het Concilie een realisatie gekregen heeft in de Redemptoris Mater seminaries, waar men priesters vormt voor de nieuwe evangelisatie, volgens het programma van de Neocatechumenale Weg. Men mag eveneens zeggen dat het gaat over een nieuwe vorm van ministerie namelijk “diocesaan missiewerk” (Osservatore Romano 15.03.1991).

De Redemptoris Mater seminaries zijn geen “neocatechumenale” seminaries, maar in overeenstemming met hun statuten en levensregels zijn zij echte diocesane seminaries, die van de plaatselijke Bisschop afhangen. De studenten van die seminaries ontvangen dezelfde vorming in de godgeleerdheid als in de andere seminaries van het bisdom. Zij werken een jaar als diaken in het  pastoraal werk en twee jaar als priester van het bisdom, voordat de Bisschop hen  een andere taak kan toewijzen. Maar wanneer de Bisschop in zijn eigen bisdom een urgentie heeft, bijvoorbeeld een bijzonder moeilijke zone, dan kan hij over deze priesters beschikken aangezien zij zonder bijzondere voorwaarden gewijd werden.

Een kenmerk van de Redemptoris Mater seminaries is het duidelijk stellen van de internationaliteit van het christendom door geen onderscheid te maken tussen joden, grieken, blanken of zwarten en zo een nieuwe visie op de schepping te ontwikkelen, nl. deze van de hemelse mens. Dit toont de natuur van deze seminaries aan, die evangelisten voorbereiden om in heel de wereld te evangeliseren : die klaar zijn om over heel de wereld uit te gaan. De ervaring heeft aangetoond dat de samenvoeging van de priestervorming met een itinerarium van initiatie tot  christelijk leven, zoals het in de Neocatechumenale Weg gebeurt, een grote hulp is voor de psychologische, affectieve en humane ontplooiing van de kandidaten tot het priesterschap (vooraleer priester te zijn, zijn zij christenen en in die geloofsweg leren zij wat gemeenschap, gehoorzaamheid, gebed, de zin van het Kruis enz... zijn). Het laat hen vooral toe zich te verenigen met de zending van de parochie vermits de Neocatechumenale Weg niets anders is dan een vormingstijd  die uitmondt in een volkomen parochiegemeenschap met missionaire zending, verenigd met de pastoor en de Bisschop.

HET CONCILIE VATICANUM II: DE INSPIRATIE

VOLTOOIING

ONTMOETING VAN HET DIOCESAAN SEMINARIE REDEMPTORIS MATER TE ROME MET PAUS JOHANNES PAULUS II – 18.03.2004

“Gaat uit over de hele wereld en verkondigt het evangelie aan heel de schepping.” (Mc 16,15)

1. Zeer dierbare Rectoren en studenten van het diocesaan seminarie “Redemptoris Mater”, ik ben zeer gelukkig u te mogen verwelkomen met deze woorden van de Verrezen Christus, die u beluistert en mediteert op het feest van de heilige Cyrillus en de heilige Methodus, ook de verjaardag van de canonieke oprichting van uw seminarie.

Ik begroet op de eerste plaats de Vicaris-Kardinaal en ik dank hem voor de mij toegesproken woorden. Ik begroet met genegenheid uw Rector, Mgr Claudiano Strazzari, de andere oversten, de geestelijke leiders en de professoren,  evenals u, zeer geachte studenten.

2. Meer dan zestien jaar zijn verlopen sinds de oprichting van uw seminarie, dat een betekenisvolle en nieuwe ervaring voor de priesteropleiding met zich brengt. Sedertdien zijn meerdere seminaries “Redemptoris Mater” in de wereld opgericht die zich door uw model laten inspireren en die uw doelstelling delen. De vruchten door uw seminarie voortgebracht tijdens die periode zijn kwaliteitsvol en talrijk. Samen met u dank ik de Heer hiervoor. Ik wil ook de Neocatechumenale Weg, waar uw roeping ontstaan en ontwikkeld is, voor het behaalde resultaat bedanken. Ik bedank eveneens de Rector en de andere oversten, die onder de leiding van de Kardinaal-Vicaris, met liefde en wijsheid uw voorbereiding tot het priesterschap mede waar maken.

Ik dank ook de oprichters van de Neocatechumenale Weg, die het initiatief hebben genomen de oprichting van deze seminaries voor te stellen. Op die wijze bevorderen zij binnen het Neocatechumenaat het ontstaan van roepingen tot het priesterschap en tot het gewijd leven. Ik zou met u beide bisschoppen, Mgr Giulio Salimei en Mgr Maximino Romero, willen gedenken die, de ene als Rector en de andere als geestelijke leider, bijgedragen hebben tot het concept en de ontwikkeling van het seminarie “Redemptoris Mater”.

Ik wil ook graag benadrukken, zoals de Kardinaal-Vicaris het reeds herhaalde, dat in de loop van het zestien jarig bestaan van het seminarie, een groot aantal toegewijde priesters het seminarie hebben verlaten, om op adequate wijze zich aan de pastorale dienst in het bisdom Rome te wijden en een ander deel om zich aan het missieleven in alle werelddelen  te wijden als priesters “fidei donum”.

3. Om deze positieve resultaten te bereiken is het fundamenteel tijdens de opleiding steeds de natuur en de karakteristieken van het priesterschap voor ogen te hebben, zoals ze beschreven zijn in het Concilie Vatikaan II en in de Apostolische Aanmaning Pastores dabo vobis.

De christelijke geloofsgemeenschap in het algemeen en het ministeriële priesterschap zijn nauw met elkaar en innerlijk verbonden. Elk op zijn specifieke wijze nemen zij deel  aan het unieke priesterschap van Christus. Zij verschillen nochtans duidelijk van elkaar (cf. Lumen Gentium, n.10). Dankzij het sacrament van het priesterschap, zijn de priesters op bijzondere wijze met Christus, als Hoofd en Herder van zijn volk, verenigd en staan zij ten dienste van dat volk waaraan zij, zoals Christus, hun leven moeten toewijden en zichzelf geven. Het is precies omdat zij op sacramentele wijze Jezus Christus vertegenwoordigen als Hoofd en Herder, dat zij geroepen worden om in nauwe samenwerking met de bisschop, de geloofsgemeenschappen die hen toevertrouwd zijn, voor te gaan, volgens de drie volgende dimensies: profetisch, priesterlijk en koninklijk- rond dewelke de enige zending van Christus en de Kerk zich beweegt (cf.Pastores dabo vobis, nn.12-16).

Zeer geachte seminaristen, door trouw te blijven aan deze fundamentele leer tijdens uw vorming en later in de dagelijkse uitoefening van uw sacerdotaal ministerie, zal u op een gelukkige wijze de genade van het priesterschap kunnen beleven en een authentieke en vruchtbare dienst aan het bisdom Rome en aan de zusterkerken, waar u ook zal gezonden worden. Het gebed, de studie en het goed geharmoniseerd gemeenschapsleven in het vormingsproject van uw seminarie opgenomen, zijn de wegen waarlangs de Heer in u dag aan dag het beeld van Christus de Goede Herder vormt.

4. Het is eveneens op deze basis dat u zich kan voorbereiden om later als priester op een serene en heilzame wijze deel te nemen aan het diocesane priesterschap, dat bij de bisschop zijn essentiële referentie vindt. Tegelijkertijd is daar ook de diepe verbondenheid met de Neocatechumenale Weg. Inderdaad, zoals het beschreven is in art. 18 van de statuten van het Neocatechumenaat: ”In de diocesane en missionaire seminaries “Redemptoris Mater” vinden de kandidaten tot het priesterschap in de deelname aan het Neocatechumenaat een specifiek en fundamenteel element dat bijdraagt tot hun persoonlijke vorming, en tezelfdertijd worden zij voorbereid op een authentieke keuze tot het priesterschap ten dienste van het Godsvolk in de broederlijke eenheid van het priesterschap.

Op dezelfde wijze moet men een vals alternatief vermijden tussen de pastorale dienst in het bisdom waartoe u behoort en de universele missie die tot de uiteinden van de wereld reikt. Beide zijn  geworteld in dezelfde sacramentele deelname aan het priesterschap van Christus (zie Pastores dabo vobis, nr 17-18) waarop u op bijzondere manier wordt voorbereid doorheen de Neocatechumenale Weg.

Uw concrete bestemming hangt immers af van de bisschop, die zowel de noden van zijn bisdom ter harte moet nemen als die van de universele missie. Door u in een cordiale en vertrouwensvolle gehoorzaamheid aan zijn beslissingen over te laten, zal u vrede en sereniteit vinden en zal u altijd uw missionair charisma kunnen uitdrukken, gelet op het feit dat hier in Rome de pastorale zich meer en meer zal moeten uitdrukken met prioriteit voor de evangelisatie.

5. Zeer geachte Oversten en studenten van het “Redemptoris Mater” seminarie te Rome, beschouw steeds uw leven, uw roeping en uw missie met de ogen van het geloof. Op het einde van deze ontmoeting wens ik u opnieuw mijn vriendschap en vertrouwen in uw missie te bevestigen en u te verzekeren van mijn permanent gebed voor elk van u en voor gans het seminarie, ook voor de Neocatechumenale gemeenschappen en in het bijzonder voor de priesterroepingen die in hun schoot het licht zien.

Met deze gevoelens geef ik u mijn apostolische zegen alsook aan allen die u dierbaar zijn. 

EUROPA

ITALIË (Rome, Macerata, Cosenza, Pinerolo, Firenze, Trieste, Campobasso, Ascoli Piceno). SPANJE (Madrid, Castellon, Cordoba, Grenada, Murcia, Leon, Pamplona, Burgos, Seville, Oviedo, Orense, Cádiz, Alcalá De Henares, Vitoria). FRANKRIJK (Parijs, Montpellier, Straatsburg, Avignon, Toulon, Bayonne). DUITSLAND (BerliJn, Keulen). NEDERLAND (Harlem, Roermond). POLEN (Varschau, Lodz). VERENIGD KONINKRIJK (Londen). OOSTENRIJK (Venen). KROATIË (Pola). ZWITSERLAND (Lugano, Freiburg). DENEMARKEN (Kopenhagen). BELGIË (Namen, Brussel). PORTUGAL (Lissabon, Porto, Evora, Beja). FINLAND (Helsinki). OEKRAÏNE (Kiev, Vinnitsa, Ušhorod). ALBANIE (Lezhe). BOSNIË EN HERZEGOVINA (Sarajevo). HONGARIJË (Eger). SLOWAKIJË (Žilina). IERLAND (Armagh). ROEMENIË (Satu Mare). ESTLAND (Tallin). LUXEMBURG (Luxemburg). GRIEKENLAND (Athene). TSJECHISCHE REPUBLIEK (České Budějovice). LETLAND (Riga)

AMERIKA

USA (Newark, Denver, Washington, Dallas, Boston, Miami, Philadelphia Bridgeport, Brooklyn, New Orleans). CANADA (Toronto, Quebec, Vancouver). MEXICO (Guadalajara, Cité du Mexico-Stad, Puebla). DOMINICAANSE REPUBLIEK (Santo Domingo, Santiago, Bani). COLOMBIE (Medellin, Bogotà, Barranquilla).  BRAZILIË (Brasilia, San Paolo, Rio de Janeiro, Belem). PERU (Callao, Arequipa). NICARAGUA (Managua). EL SALVADOR (San Salvador). VENEZUELA (Caracas, Carupano). CURACAO. PARAGUAY (Asuncion). URUGUAY (Montevideo). COSTA RICA (San José). ECUADOR (Quito). BOLIVIA (La Paz). ARGENTINIE (Corrientes). JAMAICA (Kingstone).

AZIË

INDIE (Bangalore, Ranchi, Pune). TAIWAN (Kaoshun). PHILIPPIJNEN (Manila). LIBANON (Beirut). PAKISTAN (Karachi). ISRAËL (Galilea). ZUID-KOREA (Seoul). CHINA (Macao)

AFRIKA 

KAMEROEN (Douala). ZAMBIA (Kitwe-Ndola). CONGO (Goma). MADAGASCAR (Morondava). TANZANIA (Dar es Salaam). ANGOLA (Luanda). IVORY COAST (Abidjan). GABON (Libreville). ZUID-AFRIKA (Cape Town, Pretoria). OEGANDA (Kampala).  

AUSTRALIË

(Perth, Sydney).