DE REALISATIE

Het neocatechumenaat, net als elk ernstig catechetisch itinerarium, is ook een middel “om priesterroepingen en andere vormen van bijzondere toewijding aan God in apostolisch en religieus verwekken.”

Het Neocatechumenaat is ook een instrument in dienst van de Bisschoppen voor de christelijke vorming van de kandidaten tot het priesterschap. 

De diocesane missieseminaries “Redemptoris Mater” zijn door de diocesane Bisschoppen opgericht, in overleg met het team van de internationale verantwoordelijken van de Weg.

Zij zijn ingericht volgens de bestaande normen, voorzien tot de vorming in incardinatie van de diocesane priesters met de eigen statuten, in overeenstemming met de Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis. In deze seminaries vinden de kandidaten tot het priesterschap in de participatie met het Neocatechumenaat een specifiek en fundamenteel vormingsproces. Bovendien worden zij ook voorbereid tot de “authentieke keuze van de priester ten dienste van het gehele Godsvolk in de broederlijke gemeenschap van het presbyterium.”

Van het “Statuut van de Neocatechumenale Weg”

MISSIONAIRE EVANGELISATIE

Het eerste seminarie “Redemptoris Mater” werd in 1987 in Rome geopend volgens de wil van de Heilige Vader Johannes Paulus II om bij de nieuwe evangelisatie te helpen, vooral deze die geleid werd door gezinnen in missie (implantatio ecclesia) in streken waar de situatie moeilijk is, omdat de Kerk er nooit aanwezig was of omdat het secularisatieproces een grote kerkelijke achteruitgang veroorzaakt heeft. Daar moet dus de primitieve missionaire activiteit vernieuwd worden. Deze gezinnen, gestuurd op aanvraag van vele bisschoppen, beschikken over geen priesterbegeleiding.

“Heilige Kerk van God, je kunt je roeping in de wereld niet vervullen tenzij doorheen het gezin en zijn zending. Ik denk dat jullie als voorgaande neocatechumenale gezinnen hetzelfde realiseren, het doel van uw leven is een getuigenis afleggen, overal in ontchristende middens, gewoon vanuit familiale roeping. Het is een groot getuigenis: humaan groot, christelijk groot en goddelijk omdat door de erkenning van dit getuigenis, de missie van de familie eindelijk is ingeschreven in de weg van de Heilige Drie-eenheid.” (Johannes-Paulus II aan de gezinnen in missie, 03/01/1998)

Deze evangelisatietaak door gezinnen in verschillende streken ondernomen, heeft vrij vlug de noodzaak laten blijken aan priesters die de nieuwe gemeenschappen ondersteunen en die zo eventueel nieuwe parochies kunnen oprichten. Zo zijn de seminaries Redemptoris Mater ontstaan, dankzij de profetische visie van de initiatiefnemers van het Neocatechumenaat, de moed van de paus Johannes Paulus II en de missionaire bezieling van de gezinnen in missie : deze zijn  bijna allen grote gezinnen, waarvan de geloofsgetuigenis fundamenteel is voor de “reëvangelisatie”en de vorming van nieuwe parochies.” (Ezechiele Pasotti, Historische aantekening in: de Neocatechumenale Weg- Statuten)

Het seminarie kreeg zijn naam toen de encycliek van Johannes Paulus II “Redemptoris Mater” (Moeder van de Verlosser) verscheen. De Maagd Maria is de eerste en bijzonderste patrones van deze seminaries, omdat zij zoals in Kana in Galilea al de noden en de miseries van het zwervende volk inziet (ook het priestertekort) en in de bres springt bij God. (Cf. Johannes Paulus II, Redemptoris Mater, 21)

“In het licht van dit alles is het niet moeilijk om de vruchten van het Neocatechumenaat te erkennen: de verzoende gezinnen, open voor het leven en dankbaar aan de Kerk, bieden zich aan om de boodschap van het Evangelie tot het einde van de aarde uit te dragen. Ik heb zelf de gelegenheid gehad het kruis aan gezinnen af te geven die klaar waren om met gans de familie te vertrekken naar arme en ontkerstende streken. Het is vanuit die gezinnen dat er nu veel roepingen ontstaan: meisjes die voor het religieus- en voor het contemplatief leven kiezen; jongens op stap naar het priesterschap in de plaatselijke seminaries en in de “Redemptoris Mater” seminaries, die opgericht zijn om de Kerk in nood te helpen, gelet op het priestertekort en de grote moeilijkheden die daaruit voortspruiten. De wens van Vaticaan II realiseert zich.(…)” (Johannes Paulus II aan de itineranten van het Neocatechumenaat, Vaticaan Clementina zaal 17/01/1994).

“Maar dergelijke missie zou onmogelijk zijn zonder priesters gevormd om deze nieuwe evangelisatie te vergezellen en bij te staan door hun gewijde roeping. Ik ben de Heer dankbaar die toegelaten heeft dat talrijke roepingen ontspruiten tengevolge van de oprichting van missionaire, diocesane seminaries in verschillende Europese landen, die de zoete naam dragen van Onze Lieve Vrouw, “Redemptoris Mater”. (Brief van Johannes Paulus II aan de Bisschoppen in Wenen samengekomen, 12/04/1993)

Nog meer wat evangelisatie betreft…

DE ROEPINGEN IN DE NEOCATECHUMENALE WEG

Al diegenen die nu in de seminaries Redemptoris Mater gevormd worden komen uit de Neocatechumenale gemeenschappen, waar veel roepingen ontluiken, ook in landen waar de Kerk aan een zware “roepingcrisis” lijdt.

“(…) Ik ben niet verwonderd dat er roepingen ontstaan in het Neocatechumenaat: het is een bevestiging dat de Weg authentiek en aan zijn natuur en benaming beantwoordt.” (Johannes Paulus II aan de jongeren uit de Neocatechumenale gemeenschappen die zich vrij gemaakt hadden voor het presbyteraat, Vaticaan, Sixtynse Kappel, 31/03/1985)

De Neocacechumenale Weg is, net als elk ander catechetisch itinerarium een middel “om priesterroepingen en andere roepingen van bijzondere toewijding aan God te verwekken”.

Het Neocatechumenaat is ook een instrument ten dienste van de Bisschoppen, aangeboden voor de christelijke vorming van de kandidaten tot het priesterschap.

“(…) In deze seminaries vinden de kandidaten tot het priesterschap in  het Neocatechumenaat een specifiek en fundamenteel vormingsproces;  zij worden ook voorbereid tot de “autentieke keuze van de priester ten dienste van het gehele Godsvolk in de broederlijke gemeenschap van het presbyterium.”(Johannes Paulus II, Pastores dabo vobis, 68) (Statuten van het Neocatechumenaat, art. 18)

“(…) Het betreft dus diocesane seminaries voor de vorming van kandidaten tot het priesterschap, die vervolgens in de respectievelijke bisdommen zullen geïnkardineerd worden. De enige particulariteit ligt in hun deelname aan het Neocatechumenaat dat een specifiek element is van hun vormingsitinerarium.” (Prof. Juan Ignacio Arrieta, Canonische opmerkingen aan de statuten van de Neocatechumenale Weg, in De Neocatechumenale Weg, Statuten)

“Het is de Heilige Geest die deze roepingen vormt doorheen verschillende menselijke middelen: dank zij deze Weg is de organisatiestructuur humaan, zichtbaar en open voor de invloeden en inspiratie van de H. Geest. Ik stel de vraag waar de kern van dit proces te vinden is doorheen de Neocatechumenale Weg, doorheen de verschillende personen, doorheen verschillende gebeurtenissen, hoe roepingen tot het priesterschap en tot het gewijde leven ontstaan? Ik ben overtuigd dat het punctum saliens, het vertrekpunt van dit alles, het ontdekken is van de rijkdom en van de goddelijke diepte van het doopselsacrament.(…) Ik wens u te mogen volharden in deze weg die u dankzij de Neoacatechumenale Weg ontdekt hebt, deze christelijke weg, de weg van de christelijke roeping die eigen is aan elk van ons, en ik wens u verder te mogen volharden in deze roepingsweg tot het priesterschap of tot een toegewijd leven dat u ontdekt hebt dankzij de Neocatechumenale Weg.” (Johannes Paulus II tijdens de ontmoeting met de jongeren van de neocatechumenale gemeenschappen, Rome, Zaal Paulus VI, 28/03/1993)

(…) Daarom verneem ik met vreugde dat, zoals de uwe, veel andere roepingen aan het openbloeien zijn op de weg van de spiritualiteit van het Neocatechumenaat, niet alleen in Rome maar ook op  verschillende plaatsen in Europese landen en in de hele wereld. Het is werkelijk de uitdieping van het spirituele leven eigen aan deze weg die, in de aanvaarding van het “evangelische radicalisme”, een rijpere grond vindt om roepingen te laten ontluiken. God roept steeds, maar enkel een diepe intimiteit met Christus laat toe zijn stem te horen, haar prompt te ontvangen en haar met volharding te volgen.” (Homelie van de Heilige Vader Johannes Paulus II gedurende de eucharistieviering met de gemeenschap van het Romeinse seminarie “Redemptoris Mater”, Vaticaanstad, kapel “Redemptoris Mater”, 31/10/1993)

“De ervaring die ik mocht opdoen in de loop van die jaren bij de persoonlijke bezoeken aan het Seminarie, alsook ter gelegenheid van ontmoetingen met priesters die er gevormd werden, bevestigt  dat de “Redemptoris Mater” een grote gave is voor het bisdom Rome en voor de Kerk over heel de wereld. Deze seminaristen en priesters houden werkelijk van het gebed en het woord Gods, beoefenen met geloof en discipline het communautaire leven, zij zijn zeer trouw aan de leer van de Kerk en bezield door een grote missionaire ijver. Eerwaarde Vader, ik kan ook met vreugde getuigen dat zij een grote liefde toedragen aan de persoon van uw Heiligheid en aan uw dienst als opvolger van Petrus.” (Welkomstwoorden van Kardinaal Camillo Ruini ter gelegenheid van de audiëntie van paus Johannes Paulus II aan de seminaristen van het Romeinse seminarie “Redemptoris Mater”, 18/03/2004, Clementina zaal).

“ Meer dan zestien jaar zijn verlopen sinds de oprichting van uw seminarie, hetgeen een belangrijke en betekenisvolle ervaring voor de priesteropleiding voor de nieuwe evangelisatie heeft betekend. Sindsdien zijn verschillende andere seminaries “Redemptoris Mater” in de wereld opgericht die zich door uw model laten inspireren en die uw doelstellingen delen. De vruchten in de loop van die jaren door uw seminarie voortgebracht, zijn bijzonder overvloedig. Samen met u dank ik de Heer hiervoor. Ik wil ook de Neocatechumenale Weg, alwaar uw roeping ontstaan en ontwikkeld is, voor deze vruchten bedanken.(…)Ik richt bovendien een dankbare gedachte naar de oprichters van de Weg, die de gelukkige intuïtie hadden de oprichting van uw seminarie voor te stellen en die zo ijveren om in de schoot van het Neocatechumenaat het ontstaan van roepingen tot het priesterschap en het kloosterleven aan te moedigen. (Toespraak van de Heilige Vader in het diocesane seminarie “Redemptoris Mater” van Rome, 18/03/2004, zaal Clementine)

“Zij zijn in geen geval “neocatechumenale seminaries”. De priesters die er gewijd worden, zijn bereid overal te gaan waar de Bisschop hen zal zenden, beantwoordend aan de noden van de plaatselijke Kerken.

Deze diocesane seminaries zijn eigendom van de Bisschop. Wij hebben niets anders gedaan dan de uitbloei van nieuwe roepingen te bevorderen. De Bisschop beschikt over deze seminaristen en zendt hen daar waar effectieve behoeften bestaan: in de wereldstreken waar, door priestertekort, het geloof van de bewoners bedreigd wordt. (Kiko Argüello, ter gelegenheid van het bezoek van Paus Johannes Paulus II aan het aartsbisschoppelijk missionair seminarie “Redemptoris Mater”, te Santo Domingo, op 11/10/1992)

Deze seminaries zijn diocesaan, door de Bisschop opgericht in overleg met de internationale equipe van het Neocatechumenaat en bestuurd volgens de in voege zijnde regels mbt. de vorming en incardinatie van de diocesane priesters. Het zijn missieseminaries: de priesters die er gevormd worden zijn bereid om door de Bisschop over de hele wereld gezonden te worden. Zij zijn internationaal: de seminaristen komen uit verschillende landen en werelddelen, dit als concreet teken van katholiciteit, maar ook als teken van beschikbaarheid om naar gelijk waar te willen gaan. Maar het belangrijkste kenmerk van deze seminaries is het volgende: enerzijds zijn zij een gave om de bisdommen te helpen zich te openen voor de missie, om naar de hele wereld te gaan. Anderzijds is de Neocatechumenale Weg een ondersteuning die de seminaristen gedurende hun vorming vergezelt en die hen blijvend ondersteunt als zij priester geworden zijn, dit dankzij de permanente vorming. (Ezechiele Pasotti, historische nota in: De Neocatechumenale Weg – Statuten).

“Uw concrete bestemming hangt immers van de Bisschop af, die zowel de noden van zijn bisdom als de behoeften van de universele Kerk ter harte heeft. Door u in een vertrouwelijke en cordiale gehoorzaamheid aan zijn beslissingen te onderwerpen, zult u vrede en innerlijke sereniteit vinden en zult u zeker uw missionair charisma kunnen uitdrukken, gelet op het feit dat; eveneens hier in Rome, de pastorale is en steeds meer zal moeten gekarakteriseerd worden door de prioriteit aan de evangelisatie.” (Toespraak van de Heilige Vader in het diocesane seminarie “Redemptoris Mater” te Rome, 18/03/2004, Clementina zaal).