HET CONCILIE VATICAAN II: DE INSPIRATIE

De seminaries Redemptoris Mater zijn diocesane seminaries die een missionair werk voor het welzijn van de universele Kerk verrichten. Dat beantwoordt aan de profetische vooruitzichten opgenomen in het Concilie Vaticaans II dat de onmiddellijke nood inzag en het voorstel heeft gedaan om internationale seminaries te openen waar priesters bereid zouden zijn gelijk waar te gaan waar een priestertekort zich voordoet. Op deze wijze nemen de bisdommen de taak op om missionaire roepingen bij jongeren te ontwikkelen en kandidaten met priesterroeping bewust te maken van hun universele dimensie. (Cf. Nota van de Congregatie voor de Katholieke vorming in het Seminarie “Redemptoris Mater” te Rome.)

“De geestelijke gave die de priesters ter gelegenheid van hun wijding ontvangen hebben, bereidt hen voor tot een missie die niet beperkt is, maar tot een universele heilsmissie “tot het uiteinde van de wereld” 

(Act. 0 1,8); gelijk welk priesterlijk ministerie neemt deel aan de universele dimensie van de missie door Christus aan de apostelen toevertrouwd. Het priesterschap van Christus, waaraan de priesters werkelijk deelnemen, moet gericht zijn op alle volkeren van alle tijden, zonder beperking van ras of natie zoals de figuur van Melchisedek het reeds op een mysterieuze wijze prefigureert (59). De priesters moeten de zorg van de gehele Kerk in zich dragen. Zo zullen de diocesane priesters uit bisdommen met meer roepingen bereid zijn om, mits toestemming van hun overheid of gevolg gevend aan hun voorstel, welwillend te vertrekken om hun ministerie uit te oefenen in missielanden of voor activiteiten waar een priestertekort heerst. (...) Daarom zou het nuttig kunnen zijn internationale seminaries op te richten...” (Vaticaans Concilie II, Presbyterorum ordinis, 10)

“Het werk ten voordele van priesterroepingen moet met edelmoedigheid de grenzen overtreffen van de verschillende bisdommen, naties, religieuze families of ritussen, rekeninghoudend met de behoeften van de universele Kerk, bij voorrang hulp verlenend aan de streken waar de nood aan arbeiders voor de Wijngaard van de Heer het meest dringend is.”  (Vaticaans Concilie II, Optatam totius, 2)

Johannes Paulus II bracht de uitnodiging van het nr 10 van Presbysterorum Ordinis  van het Concilie in herinnering bij de priesters om met edelmoedigheid aan de noden van de universele Kerk een antwoord te geven: 

“Het zorgwekkende priestertekort in sommige streken maakt deze woorden van het Concilie meer dan ooit actueel. Ik wens dat, vooral in de bisdommen met meer priesters, deze woorden ernstig zouden gemediteerd worden en met zoveel mogelijk edelmoedigheid in praktijk zouden worden omgezet.” (Brief van Johannes Paulus II aan de priesters, Witte Donderdag 1991) 

“Dit idee van het Concilie heeft een uitvoering gekregen in de seminaries “Redemptoris Mater” waar men priesters voor de Nieuwe Evangelisatie voorbereidt, volgens de opleiding van het Neocatechumenaat. (…) Men kan het ook vertalen als een nieuwe vorm van ministerie: ‘de diocesane missionaris’ ”. (Osservatore Romano, 22/03/1991)

Insgelijks nodigt de nieuwe code van het Kerkelijk Recht betreffende de vorming in de seminaries uit tot een voorbereiding van de toekomstige priesters op een vorming die tegemoet komt aan de noden van de Universele Kerk.

“Can.257 - § 1. Tijdens de vorming van de seminaristen zal men erover waken dat zij niet enkel zorg zouden dragen voor het bisdom waar zij gewijd werden, maar ook voor de ganse Kerk en dat zij bereid zouden zijn om zich aan Kerken met ernstige en dringende behoeften te wijden. 

§ 2 De diocesane Bisschop zal ervoor zorgen dat de priesters die verlangen naar een Bisdom van een andere streek te gaan, degelijk zouden voorbereid worden om hun ministerie daar uit te oefenen…”